Keumgang Hasselt blaast 50 kaarsjes uit

Tania Brauns:“De club is opgericht door Jan Bartels in december 1974. Hij was een Nederlander die naar België was gekomen om taekwondo te beoefenen. Blijkbaar bestond er toen al een club in Wellen waar hij ging trainen. Even ter verduidelijking deze club bestaat al lang niet meer en is dus niet de huidige club van Wellen. Na verloop van tijd heeft hij een club in Tongeren opgericht, gevolgd door een club in Sint-Truiden en als laatste eentje in Hasselt. In 1980 is Jan naar Ierland verhuisd en heeft John Bruninx de club overgenomen.”

Hoe verging het de club in de begindagen toen taekwondo nog overal onbekend was?

“Op zich eigenlijk heel goed, net omdat deze community zo klein was hing iedereen ook op internationaal vlak erg aan elkaar. We namen deel aan Europese kampioenschappen en als ik het goed gezien heeft een lid van Hasselt zelfs aan een WK taekwondo deelgenomen. Onze trainer John Bruninx was destijds ook internationaal scheidsrechter op deze wedstrijden. Op onze eerste locatie in Runkst, een deelgemeente van Hasselt, daagden er veel geïnteresseerden op om eens te komen proeven van die ‘nieuwe vechtsport.’

Vanaf de jaren 80/90 heb je wellicht herinneringen aan de club en taekwondo?

“Op dat moment was ik zelf nog piepjong. Het zenuwcentrum van de Vlaamse Taekwondo Federatie en het WOC, wat voor de wedstrijden instond, was toen onze livingtafel. Hetgeen waar destijds het meeste werk in gestoken werd, ook in onze club, was sparring. Daar draaide toen zo goed als alles om. Poomsae werd er bij ons bitter weinig gedaan en werd alleen geoefend als we voor een volgende gordel gingen. Enkel in Antwerpen bij Vera Moens en Louis Michez werd er bij mijn weten toen al veel rond poomsae gedaan.”

Maar een club 50 jaar overeind houden, blijft een unieke prestatie. Aan wat hebben jullie dit te danken?

“Veel goede wil, doorzettingsvermogen maar ook een beetje geluk. Jan had het geluk dat John de club wou overnemen en John had geluk dat Arne Ghys, mijn partner Frederico Taramaschi en ik al heel erg betrokken waren bij de club toen het voor hem wat moeilijker ging. Ook moet je bedenken dat John de club van 1980 tot 2020 gerund heeft, wat op zich ook al een uitzonderlijke prestatie is, want niet iedereen is zo lang gemotiveerd en heeft de gezondheid om dit zo lang vol te houden.”

John Bruninx moet enorm fier zijn op deze verjaardag?

“Inderdaad! Nu komt hij regelmatig nog op dinsdag langs om ons uit de nood te helpen met de nieuwe kindjes. Iets waar we heel blij en dankbaar om zijn. Zelf laat hij ook regelmatig weten dat hij heel blij is, dat zijn club nu nog altijd bestaat en dat er iemand is die het overgenomen heeft. Een paar jaar voor de overname had hij ons nog genomineerd als vrijwilliger van het jaar.”

Je zei dat jullie bepaalde dingen moesten voorleggen om te bewijzen dat jullie effectief 50 jaar zijn? Wat en aan wie?  

“Eerst en vooral moesten we een brief schrijven gericht aan Koning Filip met uitleg over wie we zijn en de vraag of we de koninklijke titel mocht ontvangen. Daarbij moesten we nog een hele resem aan bijlages toevoegen, waarbij het belangrijkste het bewijs van oprichting. Deze hebben we gevonden in dozen waarin John al de documenten van de vroegere jaren had bijgehouden. Een zegen dat hij dit heeft gedaan, anders hadden we de vereiste documenten voor de Koninklijke titel niet kunnen voorleggen. Eigenlijk alles om aan te tonen dat we onafgebroken bestaan sinds 1974, dat we nog altijd actief zijn en nog willen en kunnen investeren in de toekomst. Dit alles woerd naar de koning gestuurd en na maanden bang afwachten, kregen we plots een positief antwoord.”